Yalnız İnsan Şiiri - Şule Akşit

Yalnız İnsan

Herkesin , her şeyi öznel yargılarına göre değerlendirdiği dünyada,
Konuşmak, kişinin kendi yalnızlığından kaçması mıdır?
Çoğu zaman anlaşıldığını varsayarak, her onay bakışında,
Ötekinin varlığına sığınarak ürkekçe...

En çok yalnızlığımdan ürperdim,
En çok yalnızlığıma dayanamadım.
Yalnızlığımla yüzleşmemek için
Ne dertler ne korkular yarattım.
Şizofren Don Kişot gibi,
Yel değirmenlerinden düşmanlar var ettim,
Kazandım, sonra kaybettim ,kendimi bulmayasıya.
Dönmemek için yalnızlığıma, savaştım,savaştım,savaştım.

Bütün savaşlar ne kadar acı olursa olsun,
Yalnızlığımı görmekten, yalnızlığımla olmaktan kolaydı,
Yaşamlarım boyunca , iki yarımı bir bütün edemedim.
Bir olunca yalnız kalıyordum, dayanamadım.
Her şeyi sevdim de , bir seni sevemedim yalnızlık.
Başıma ne iş açtımsa senin yüzünden açtım,
Sen, en kalabalıkta bile peşimi bırakmadın ya.
Ağlaya ağlaya,en olmaza sarıldım, ısındım da,
Bir sana sarılıp ısınamadım...

Şule Akşit
Kayıt Tarihi : 17.1.2017 16:50:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Şule Akşit