Yalnızlık ve hüzün Şiiri - Yusuf Ahmet Boz

Biraz hüzün vardır bende bir o kadarda yalnızlık
Hüzün ben doğdum doğalı
Yapıştı yakama bırakmıyor beni artık.
Bir yanım hüzün bir yanım yalnızlık oldu
Her geçen günde hüzün biraz daha
Ağır basıyor bedenime
Hüzün ve yalnızlık dayanılmaz bir hal alıyor
Bende.
Sessizliğin hüznü burkuyor yüreğimi
İçin acıyor dayanamıyorum artık
Yalnız kaldığım bu anlara
Sağanak yağmur bastırır gibi
Hüzün dolduruyor nefesimi
Sığınacak bir liman
Çalacak bir kapı arıyorum bulamıyorum
Ne kadarda mücadele etsem nafile.
Sarmış bedenimi
Bir yalnızlık ve hüzün.