Yalnızlık ve Gece Şiiri - Mustafa Muho

Sessizliğin soğuk nefesiyle,
Gece sarar dört bir yanımı,
Bir yıldız dahi ışımaz gökte,
Yalnızlık fısıldar adımı.

Düşer karanlık, kaplar kalbimi,
Depresyonun derin kuyuları,
Sonsuz bir boşluk, tarifsiz hüzün,
Yitiririm zamanın yollarını.

Gece uzun, uykular kaçak,
Zihnimde dolaşır kırık anılar,
Her saniye ağır bir yüktür,
Düşler bile kapılar aralar.

Bir sokak lambası titrek ve yorgun,
Tek dostum, sığındığım ışık,
Ama sabahlar uzak, çok uzak,
Gece, karanlığına alışık.

Yine de beklerim bir umutla,
Belki de güneş doğar ansızın,
Yalnızlık, depresyon sarar beni,
Ama hep içimde saklı bir yarın,
Bir güneş doğar bu kalbe.