Yalnızlık Ve Ben Şiiri - Kuzey Pb

Dün gece hiç beklemediğim bir anda yalnızlık çıka geldi.
Uzun uzun beni seyredip,
sessizliği kahkalarıyla inletti...
İçimi saran bir korku var;
yalnızlığın bile hisssettiği bir korku...
Hayatın sonunu yaşar gibiyim o anda...
Dilim tutulur cümleler dökülemez.
Sadece gözlerimde çaresizliğin bakışları var.
Ve o çaresizliğin anlamını taşıyan göz yaşlarım var.
Yalnızlık bana biraz daha yaklaşır; sanki artık ayrılmayacak şekilde...
Ben konuşmaya çalıştıkça,
eliyle ağzımı kapatır ve o anda yüreğim haykırır...
Seniii Seviyoruuummm...
Kulaklarını kapatan yalnızlık uzaklaşır.
Yüreğimin içinde ki o büyük gücü hisseder.
Ve bana şunu söyler...
Yüreğinde ki gücün sahibini bulacağım ve elimi onun yüreğine attığımda seni hissedemezsem eğer,
tekrar geleceğim ve seni yalnızlığa mahkum edeceğim...
Bu sefer ben tebessüm ettim;
çünkü biliyordum yüreğimin sahibi beni asla yalnız bırakmayacaktı! ..