Yalnızlık ve Arkadaş Şiiri - Müslim Avcı ...

Yalnızlık,
Sessizliktir! .
Bazan arzulanır,
Genelde insan!
Yaşayamaz yalnız,
Yalnızlık! .
ALLAH’a mahsus
Yalnız insan,
AMAÇSIZ

Duygularla baş başa
Bazı hasletler kör,
Yalnızlık zamanla kor
Cemiyetlerden uzak
Kendi kendine tuzak
Hissiyatı çoğalır
Merhamet,
Sevgi azalır
Paylaşımı kaybolur

İstenir hatırlansın
Kendisi arzulansın
Yüreği katılaşır
İnsanlardan kaçışır.
Konuşmak arzusuyla
Hayvanlara yaklaşır
Onlar ile dertleşir
Dostlukları pekişir.
İnsan ilişkileri
Kaybolup gittiği an
Koca dünya anlamsız
Bomboş geçecek her an

Koşuşmalar, gürültü,
Bağrışmalar, hengame
Hepsi bir hayal gibi,
Hepsi yapay biçimde
Bir sanal yaşantının
Oldu artık içinde.

İhtiyarlık anında
Kimse olmaz yanında
İşler daha zor olur
Dertleriyle boğuşur
Kendi bir iş göremez
Doğru yiyip içemez
Oturmak, kalkmak ağır!
Hizmete para verir
Dost bulunmaz bir yerde
Menfaatle baş dertte
Hastalıklı zor günler
Yaşlılıkla gelirler.
Sıkıntılı o anlar
Yanında yok kalanlar!
Ölüm arzu edilir
Ona doğru gidilir.
Fakat gelmez nafile!
Çekmek var, bile bile!
Kurtuluşa ermek zor
Yalnızlık içte bir kor.

Allah yalnız bırakmasın,
Duygular paylaşılsın,
Herkese can yoldaşı
Hayatın arkadaşı,
Olmalı ve dolmalı
Arkadaş çoğalmalı

Çevresi geniş olan
Kalbi huzuru bulan
Sevgiler paylaşılıp
Kat be kat çoğaltılan,
Keder, üzüntülere
Katlanıp; azaltılan
Beraberce ağlayıp
Beraber gülebilen,
Bir topluluk olmalı
Neşe ve can dolmalı! .
Kederler atılmalı
Sevinç günlerimizi
Beraber kutlamalı
Üzüntü ve ölümü
Birlikte kaldırmalı

O zaman hayat güzel,
Herkes kendinden özel
Hayatta anlam olur
Anlam yerini bulur.
Her yaş!
Bir baharı andırır
Tatlı bir paylaşım
Bizi kandırır

Beraberlik
Anlamlı bir hayatta
Ebediyete bir yol
Sendeleme anında
Uzanan tutan bir kol
03/02/-09/03/1999 Gaziantep
03/05/2001 Gaziantep