Yalnızlık varlığımı sarmışken…
Aramıyorsun telefonumu sesimi hep özlerdin oysa
Her gün bir bahane ile arardın öyle derdin bana
Suskunluğun tünellerine girdin seni tanımıyorum artık
Ne oldu açık ol bitti de mesela anlarım bunu
Kaçamak duruşların korkak ruhu olma sen bu değilsin ki,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta