Yalnızlık vakti Şiiri - Veysel Ballı

Yıldızlar, insan kaydırıyor hayattan
Bu ne denli bir dünya
İnsan kalmıyor sabahtan
Pörsümüş gözlerle bakıyorum dünyaya
İçimde çokça  hüzün
Sonrasında Biraz şarap
Biraz tütün
Bir iki yudum
Ardından biraz şiir
Bir iki mısra
Son buldu biraz, ölüp ölüp dirilmeler
Öylece kaldım ortalık yerde
Birazdan etrafı bir suskunluk kaplayacak
Kalacağım öyle
Öyle yalnız
Öyle çırılçıplak
Öylece...
Sonrası şafak!!!