YALNIZLIK TÜRKÜSÜ
Yalnızların,gariplerin
Aşıkların,sevda erenlerinin
Adı duyulmayan
İlk hicretin,acemi sevdanın
Sessiz çığırışları,yankılarıdır..
Gurbet ellerde
Yanık yüreklerde
Bitmeyen türkü
Senin adındır yalnızlık
Ne acılar
Ne de dertler
Durdurmadı senin hasretini
Ne yoksulluk
Nede çaresizlik
Dindirmedi senin sevgini
Hicret ellerde
Sevdalı yüreklerde
Tükenmeyen sevda
Senin adındır gariplik
Ne kimsesizlik
Ne de tükenmişlik
Bitirmedi senin aşkını
Ne hastalıklar
Ne de şehitlik
Yarım komadı nurunu
Öksüz ata yurdunda
Cılız sevdalarda
Sarılan ellerde
Senin adındı tek söylenen
Bir sabah ezanında
Elime koydu nurunu hocam
Yere düşürme
Dolaştır elden ele
Anlat yeterki
Anlat dilden dile..
Sevda türküsüdür dinmeyen
Hicrettir vazgeçilemeyen
Gitmek var dönmek yok
Senin adındır yalnızlık…
Hani hocam
Dizin dizimde
Gözyaşlarımız süzülürken
Sibirya’da
Rutubet kokulu odamda
Tahir’ler,Hamza’lar,Ömer’ler
Dualar etmiştik
Camisi olmayan ezan seslerinde
Sevda güllerin en güzeline
O her zaman yanımızda
O şehitlerimizin başında
O yetişendi imdadımıza
Sendin dünyaları yakın eden
Sendin insanları insan eden
Sendin hoşgörüye sınır çizdirmeyen
Sendin tevazüde yarışı edilen
Ölmemeliydiniz
Dönmemeliydim
Şans bir kez güldü
Bırakmamalıydım
Onlar erdi muradına
Kalakaldım yalnız dünyama
Dönmek istedim sevdama
Köprüler yoktu yalnızım
Her gece el salladılar
Yıldızlardan selam söylediler
Nurları dünyamı aydınlattı
Yalnızlık türküsü kulaklarda.
Anadolu’dan yükselen sesler
Atayurdu’nda oluştu nefesler
Kırılmıştı nefsi kafesler
Yükseliyordu yetişen kardeşler…
O açmıştı ellerini
Hocama vermişti güllerini
Emanetti o gülistan
Yalnızlık türküsü dillerde..
Senin adındır gariplik,
Senin adındır aşıklık,
Senin adındır kurtuluş,
Senin adındır gülistan,
Senin adındır yalnızlık,
Senin adındır yalnızlık…
YAZAN: ERKAN İNAY
www.erkaninay.com da flashını izleyebilrisiniz..
Kayıt Tarihi : 14.6.2008 00:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ESER: YALNIZLIK TÜRKÜSÜ YAZAN: ERKAN İNAY Sinan ağabeyimiz adına Selim koymuştu,Yavuz gibi olsun diye… Ama o küçücük yaşta hicret etmişti,Sibiryalara.. Hem üniversiteye gidiyor hem de belletmenlik,ağabeylik yapıyordu.. Kazak ve Rus çocuklar çok sevmişlerdi onu, o da onları sevmişti… Okullar kapanmaya yakındı,bir haziran gününde, göl kenarına pikniğe gitmişlerdi..Biraz eğlendikten sonra çocuklar habersizce göle yüzmeye girmişler,Selim fark ettiğinde bir kazak bir de rus çocuk boğulmak üzere imiş.Selim hemen atlayıp önce Kazak çocuğu kurtarıp sala çıkarmış,daha sonra da Rus çocuğu kurtarmış sonrada kıyıya çıkarım siz gidin demiş, ama o bir daha çıkamamış..Sinan abi sekizbin kilometreye onun mezarına gitti yaklaşık onüç sene oldu,hergün mezarını ziyaret eder ve onu bekler… Bu şiir bu değerli insanlara hediye olarak yazılmıştır.. ALLAH RAHMET EYLESİN,ALLAH SABIRLER VERSİN….
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!