Geleceğim orada bitiyordu
Orta da yalnızlıklar
Maviler soluyordu işte oradaydı
Sonbahar
İçerdeki mum söndü, sen bulabildin mi? Aydınlığı
Karanlığı yırtan trenin gördün mü? Dumanını
İşte o çocuk hatırladı beni
Bir ders saatinde, istasyonun yanında
Yetimdi, Annesi doğmadan ölmüş
Yalnız kalmış hayatta
Elele verdik bir anda
Yalnızlık trenine bindik
Karanlığı yardık, vardık okyanuslara
Şimdi dersin tren gider mi? Okyanusta
Bu öyle bir tren ki oğlum.
Okyanusta da gider
Gider buzulda dağda
Gider sensiz diyarlara
28.09.2000
Mustafa Özkan KaratayKayıt Tarihi : 28.4.2002 16:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mustafa Özkan Karatay](https://www.antoloji.com/i/siir/2002/04/28/yalnizlik-trendi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!