Yalnızlık Tohumları Şiiri - Kerem Fidanay

Sen nelere hazırısın böyle
Rüzgar gibi geçen zamana
Dur diyebilecek misin?
Ben hazırlıksız yakalandım

Bu ayrılık bende yalnızlık tohumları ekti
Göremedim bile tozu dumana katanı
Gerçekler tüm çıplaklığıyla karşınmdayken
Üstünü bile giydiremedim

Rüzgar gibi geçerken yanımdan
Ben hazırlıksız yakalandım
Dur bile diyemeden
Hayallerim uçup gittiler

Dumanlı başın üstünden
Aşıp giden hayaller
Rüzgara kapılıp
Ulaşılmaz olunca
Ben yine vakitsiz yakalandım