Yalnızlık Tohumları Şiiri - Cevdet Altay

Ne zaman ılık bir
mevsim rüzgarı
serinletse yüzümü,
çocuk olmak geliyor
içimden.

Uçurtmaların peşinden
koşmak.
Takılan uçurtmayı almak
için çıkmak ağaçların
en zirvesine.
olmadı oturup bir güzel,
ağlamak geliyor içimden.

Gençliğimi yaşamak
istiyorum.
Dostlukların dostça,
Düşmanlıkların mertçe,
yaşandığı yıllara dönmek
İstiyorum.

Ve çürük temel üzerine
kurulan bütün yuvaları,
tırnaklarımla yıkıp,
yerine yalnızlık tohumları
serpmek geliyor içimden.

Cevdet Altay……