Yalnızlık Tek Kişiliktir Şiiri - Mehmet Koç

bilmezsin gidişinin hışmını
vurur yüzüne yüzüne
kızıl buhran gecenin soğuğu
sarılırsın kendine
bilmez kimseler
Herkes evlerinde
Bir sıcak çayın
dumanı üstünde kahvenin
sevginin tadına varırken

yalnızlık tek kişiliktir
almaz ikinciyi içine

suskundur artık şarkılar
kuşlar, kediler, köpekler
deniz daha bir yalnızlık kokar
dudaklarını ıslatan su
en sevdiğin yemek
bir tutam ömür gözleri etmez
ve hışımla çöker üstüne
yokluğunun heyhulası
nefessiz kalırsın ölümden beter

yalnızlık tek kişiliktir
almaz ikinciyi içine

Vurur geçersin alnı çatından
sevda üzerine yazılmış şiirleri
nefretin devleşir seni aşar
kıyamazsın kirpiğine yağmur değse
sesine leylak kokusu sinmiştir
ve vurursun jileti bileklerine
ağız dolusu küfredersin
hayatın gelmişine geçmişine
söndürmez yangınını hiçbir şey

yalnızlık tek kişiliktir
almaz ikinciyi içine

duvarlar üzerine doğru yürür
yataklar almaz seni
titreyen ellerinin sebebi
sigarasızlık mı onsuzluk mu
bilmezsin artık mutluluk denen şeyi
hıçkırarak ağlarsın için için
yaşların kolye olsa yeridir
ya ıslak yastıkların isyanı
anlatamazsın kimseye onsuzluğunu

yalnızlık tek kişiliktir
almaz içine ikinciyi

dokunuşları düşer aklına
teninde teninin kokusu
sesinin sesinde öpüşmesi
bileklerinde bulursun çocukluğu
her erkek çocuğudur kadınının
ağıt yakmak düşer belki payına
kelimeler firar eder anlatamazsın
tenin yabancı tenlere mekan olur
onun eserlerini tarumar edercesine

yalnızlık tek kişiliktir
almaz içine ikinciyi

ölmeler mekan tutar bakışlarında
nefesin cesetleri barındırır
sana bakan gözler acınası
kimse bilmiyor yaşamayı
hele ki onsuz kalmayı
dünya sana düşman olmuştur
yıldızlar haline gülüp eğlenir
içkiler bile onsuzluğun sarhoşluğu
kentine gömülürsün sessizce

yalnızlık tek kişiliktir
almaz içine ikinciyi