inan,ki hayat yordu beni
yalnızlıktan sıkıldım
bulutlar çaktı
yollar oldu nehir
sol yanımda ağrı var
san,ki dört mevsimli rüzgar
vuruyor hayallerime
öyle,ki üşüyorum
kuşlar konar ağaç dallarına
yalnızlık bir yanda sesizlik bir yanda
uzar gider kara ağaç
avcı gözetler oysa,ki
akşam olur güneş batar
seyrederim gökyüzünü
kimi ağlar kimi güler
güz gelir ağaç döker yapraklarını
gökyüzüne küsmüşüm
kimseler duymuyor çığlıklarımı
bir yaram var oda tutmaz artık merhem
yıllardır tutuyorum hep içimde
bir gidip bir geliyorum
tepemde duruyor hep yalnızlık
bir gün duracak bu kalbim
yok yere gidecek gençliğim
Hüseyin YANMAZ
24/01/2018
Kayıt Tarihi : 29.3.2018 09:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!