Yalnızlık Sokağı Şiiri - Uğur Can Köşk

Yalnızlık Sokağı
Numara beş.
Çatlaklarından gözyaşı damlayan,
İki küçük odası,
Buz gibi havası,içimi titreten.
Yaşlı bir divan,
Üstünde yırtık örtüsü
Hiç varolmamışçasına,kirleri kapatan.
Bir masa,bir de sandalye
Tek kişilik,en darından.
Üstünde de küçük rakısı,bardağı
İki dilim peynirle bir domates
Ha! Bir de yoğurt,en ekşisinden.

Yalnızlık Sokağı
Numara beş.
Işıkta karanlığın adresi,
Kalabalıkta sessizliğin şarkısı
En hüzünlüsünden.
Acıların mesken tuttuğu,
Kederlerin yoğrulduğu,
Kapısını sadece umutsuzluğun çaldığı
Yalnız ev.
İçinde de,
İçinde de yalnız bir yürek.
Yediği hançerden akan iki damla kan
En kırmızısından.
Ve ölmeyen bir aşk
En acısından.
Yalnızlık Sokağı
Numara beş...