Buz gibidir yalnızlık;
İliğin,kemiğin üşür,
Titrersin için için,
Yüreğin donar katılaşırsın.
Biter renklerin,
Artık her yan bembeyaz,
Kar rengidir.
Yeşilin,pemben,deniz renklerin yokolur.
Kardelenler çıksa iyi karın altından,
Kaktüsler biter yalnızlıktan,
Batar dikenleri her yanına,
Canın yanar.
Yalnız kalmadan asla bilemezsin,
Bu kadar üşüyeceğini,
Ellerinin bile,
Gözlerinin bile,
Duvarların,
Hatta portmantonun bile ağlayacağını,
Çünkü yalnız senin pardesün,
Yalnız senin ayakkabıların vardır.
Eşyalar tek tek kullanılmaktan muzdarip,
Dert ortaklarından çiçekler bile yoksun.
Yalnızlık soğuktur.
Keyifli olduğunu sananlara,
Tek başına olmayı büyüklük bilenlere,
Kimselere ihtiyacı olmadığını düşünen,
Burnu düşse almayanlara,
Kıssadan hisse,
Yalnızlık soğuktur,kış gibi,
Kara kış gibi soğuk.
28/11/2010
A.Meydan
Kayıt Tarihi : 28.11.2010 23:00:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aynur Meydan](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/11/28/yalnizlik-soguktur.jpg)
tebrik ederim
TÜM YORUMLAR (1)