Yalnızlık sitemi Şiiri - Efter Ökdemir

Gülyüzlüm
farkındaysan günün yolunu kesmiştir akşam
birazdan ortalık kararmaya başlar.
Yorgunum
ayak tabanlarım bütün öfkesini kusmuş
posasını çıkarmıştır sanki kaldırımların
oturmuşum
gözlerim ter satıyor alan olursa
Nerelerdesin
bak işte
kulu kölesi olmuşum uykusuzluğun
beklemedeyim

birisi var şimdi yanıbaşımda
çenesini avuçlarının arasında unutmuş
ve
tutmuş sırtını sıvazlıyor acılarımın
bir diğeri tam karşımda
sigarasızlık başına vurmuş
duruşundan çıkarıyorum
Elleri ceplerinde
bakışlarıyla vitrinlerden pay aşırıp
cadde boyu körlemesine geçip gidiyor
Utanıyorum
zamana oynuyor herkes

Gülyüzlüm
işte böyle
ben
hergece
bu bankların konuklarıyla birlikte
sabahı çekmeye uğraşıyorum
insan bir arayıp sormaz mı hiç

Eeey başımın belası hüzün
dinle
aklım başımda sana yalvarıyorum
hangi insafa mülteci olmuşsun söyle
neden her defasında
beyazdan bir ağırlık bağlarsın saç diplerime
Eeey başımın belası hüzün
yeter yeter artık yıpranıyorum