Yalnızlık Şİirleri Şiiri - Ozan Yılmaz

Aynalarda insan arıyor... göremiyor.
Bir insan gerek, biliyor
İnsanca yansımada... bulamıyor.
Camlaşmış sanki insanlar
İçinden geçip gidiyor... kalamıyor.

yanlızlığın rengi

Yalnız gecelerde
Ben siyahım
Sen beyaz
Umutlar mavi yine de
Gelecek rengarenk
Yalnızlık... renksiz.

yanlızlığım

Kimse anlatmadı
Yalnızlığım öğretti bana
Bir ağaç için
Ne demek olduğunu ormansızlığın
Ve yağmur yüklü bulutların
Toprağa tutkusunu.

Büyüyen yanlızlık
Gece büyür,
Yalnızlık büyür.
Yalnızlık benim,
Ben gecenin koynunda
Büyürüz, üşüterek yüreğimi.

Yalnızlığın kolları yok ki sarsın...

Yalnızlık dilsiz, sağır, kör
Yalnızlık soğuk, sevgisiz, hissiz
Yalnızlık sensiz... büyür gecede
Büyüterek beni içselliğe, olgunluğa.

çığlık

Tasmasız, sessiz bir çığlık
Saldım yollara
Dağlara
Evlere...
Adı yalnızlık.
Benden gider, bana döner-
Yankılanır yüreğimde;
Dost dost neredesin'?