Yalnızlık Şiiri Şiiri - Ahmet Bilal

Çıktın gurbet illere, ne anan var ne baban,
Bir kurt gibi kemirir içini kimsesizlik!
Ümitsizlik, yalnızlık işte seni korkutan;
Korkunç bir dev gibidir ruhunda çaresizlik!
Kanadı kırık kuşsun şu masmavi göklerde,
Bulut bulut kararır gözlerindeki hasret;
Kudurmuş denizlerin cenkleştiği bir yerde,
Geri dönmez belki de kaybettiğin saadet...
Ağlama yavrucuğum, korkma bu havalardan,
Kimsesiz kuşun Allah kurarmış yuvasını,
Bir gonca gülsün, kesme ümüdini bahardan,
Derdine dert ekleme, sil gönlünün pasın