Yalnızlık Sevmekle Başlar Şiiri - İsa Yı ...

benim yalnızlığım sokakta başlar
dokundukça uzaklaşırım insanlardan
mesafeler daraldıkça tükenir nefesim
içime bir korku düşüverir ansızın
dokunmaktan, sevmekten korkarım

benim yalnızlığım sevmekle başlar
kalbime aldığım huysuz misafirler
dağıtıverirler her yanı
kir-pas içinde bırakıp da giderler
bir başıma toplarım hayal kırıklıklarımı
iyi gün dostları tükeniverirler ansızın
bir yalnızlık düşüverir içime
kızıl bir güneş gibi batmaktadır mutluluk
yıllanmış hatıralar zehir sarhoşluğunu körükler
hayır, tutunamam karanlığa

benim yalnızlığım gece ile başlar
sokak sokak takip eder gölgeler
her köşe başından uğultular gelir
koşarım ter-kan içinde
sığınacak bir yer ararım
açık bir kapıdan geçerim
dar koridorun merdivenlerinde
basamak basamak nükseder yalnızlığım
asansöre binip yükselirsem eğer
aynada devleşiverir yalnızlığım
gözlerimin tam da içinde
O olan bir Ben durur
Ben olan bir O yok olur

benim yalnızlığım O’nu görmekle başlar
çok iyi bilir nasıl da sevildiğini
hatta sevmemi ister deli gibi
ama asla sevmez
acı çektirir de bilmez…