Yalnızlık Serenatı Şiiri - Dilek Mert

Derin bir yalnızlık düşüyor
Edepsiz yanlarıma
Çekiliyor yüzümün masum perdesi
Yalnızlığıma iyi geliyor bende cenabet saatleri
Duvarlarım kan kusuyor
Basıyorum küfürleri
Müebbet yemiş yarınlarıma
Penceremin arkasından seyre geçiyorum
Ağaçları kuşları oyunlar oynayan çocukları
Çocukluğumu düşlüyorum

Gönlümün daralmış sokakları korkutuyor beni
Kalbim sıkışıyor kapılınca aşka
Bir şiir düşüyor geceme
Yüreğim dokunuyor kağıda kaleme
Gerçeğe dönüşmeyen hayallerim
Ismarlama sevdalara basıyorum küfürleri
Ne yana dönsem karanlık
En yorgun yerindeyim ömrümün
Cebimde delik umutlarım
Dökülür koştukça yarınlara pare pare

Herkes seviyor
Öznesi kayıp cümleleri
Yüklemler doğuruyor bende zirve yapınca ayrılık
Afakındayım yalnızlığın
Kah kalem ağlıyor
Kah çoşuyor
Orta halli bir şair makamındayım
Peynir ekmek zeytine talimim
Aşk defterim açılıyor kapanıyor
Elden düşme sevdalara basıyorum küfürleri...! ! !

(05.05.2013) 19:00