Yalnızlık serenatı. Şiiri - Doğukan Erdinç

Sana sığındım güzel şiir.
Sessizliğimi bozuşuna.
Ne de güzel yarenlik ettin kahroluşuma.
Kime anlatırdım bunca dertleri kim dinlerdi
Sen olmasan.

Oysa bilseler seni ben yazdım.
Seni de boynu bükük öksüz bırakırlardı.
Sessizce kalkarlardı yan masadan.

Boşver.
İnsanlar mutlu kalsın.
Sen ve ben avunalım başıboş sokaklarda.
Gideceğim yerim yok sende bilirsin.
Bilirsin işte.
Minik bir titremem var köşede sessiz.
Küçük bir sersenişle ama gitme.
Gitme güzel şiirim.
Varlığını bir sen bir ben bileyim.

Sabaha kadar dertleşjyim senle.
Benden bir beklentin yok değil mi?
Hıc bir şey vadedemem sana.
Ne uyak ne kafiye.
Öylece akıp gitsin işte.
Soğuk ve durgun denizlere doğru sen ve ben.

Bir var bir yok olalım.
Beni ben gibi kabul et söz etme.
Birak biraz biz kalalım.

Bırak hep yalnız kalalım.

Kırgınım.

Sende gideceksin.

Gitme işte.

Gideceksin.

Gittin...