Yalnızlık Senfonisi Şiiri - Veysel Çakır

Sırlarımla öleceğim endişene gerek yok.
İsyanım bu hayata seninle bir kavgam yok.
Zaman yine haklı çıktı utandım inancımdan.
Sanma ki yalnız kaldım.
Yalnızlık senfonisi eşlik etti arkamdan.

Yürürken sokaklarda kimseyi göremedim.
Önümdeki direğe özür dilerim dedim.
Bil ki büyük aşkınla yıllar yılı yaşadım.
Sana olan aşkımı görebilseydin eğer,
Nasılda göremedim diye sen aklına şaşardın.

Kırdın seni seveni,
Daha çok körpe iken aşkım giydi kefeni.
Duygusuz bir teneke galiba sandın beni.

Ben sahip çıkamadım bu körpecik aşkıma.
Duygularım kükredi,gururum ayak altında.
Bir muska yaptırsaydık bulsaydık bir hoca da.
Galiba göze geldik,inanırım nazara.

İsyanım kaderime tutmaz oldu elimden.
Seni çıkarmak çok zor vurgun yedim elinden.
Çok yaşarım zannetme,ben ölürüm derdinden.