incifer'e
neyle tarif edebilirimki.yasadıgım askların bir tılsımı vardı yada bilemediğim bir istisnası.insanlar geceleri kaybolurlar ben boyle olmasını severim.yasamda kucuk bir midye kabugunun arkasından bakmayı da...içimde ki yolcular der bana bu son durak...gidilecek baska yol yok.yada kaybolman gerekli bir cadde basında.karar vermek zor.sevmek bir insanı affetmek gibi zor.hiçbirşey imkansız değildi bu plakta bir senfoni calıyordu,ismini bilmediğimiz bestecenin.sen plagı alıyordun ve gramafonda cok eski bir tiz sesiyle urkutuyordun ustumdeki yalnızlıgı.sen sucluydun ben masum rolu yapıyordum.ikimizde yasamdan bir sureliğine izin alıyorduk.yorgunduk,senfoni çalıyordu bestesini yapanı bilmiyorduk.iki yabancı gibi ayrı sokaklardan geçiyorduk.şimdi o çalan senfoninin tadıyla sokaklarda yuruyorum eski plaklarımı bir koseye attım ve sımdı bu sarkıda seni buluyorum...senfoninin adını artık biliyorum yalnızlık...besteyi yapan hala mechul...
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta