Yalnızlık Senfonisi Şiiri - Yorumlar

Vakkas Polat
7

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

İnanmak bitince başlarmış yalnızlığın senfonisi.
Kırılan dalların melodisi, kuruyan yapraklarla birleşir,
Bir sonbaharı canlandırır hatırda, sevgilinin o gidişi.
Rüzgârına bırakılmış sesler karışır araya, sevgi, emektir, gibi,
Ama yok sayar o umutlu bekleyişi.
Bilmez hiç, bu sokaklarda kimliğine karışır onca kişi.
Kimi saçlarına çeker, kimi yüzüne…

Tamamını Oku

Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta