Yalnızlık şehrindeyim Şiiri - Rabia Çelik

Yalnızlık şehrindeyim bu gece
Sessiz sokaklarında dolaşmaktayım
Hüzün yağmurları yağmakta üzerime
Gözyaşlarım karışıyor o yağmurlara
Pınardan akan su misali

Kelimeler dökülüyor sayfalara
Her kelime zehir adeta
Bardağıma doluyor o pınardan
İçmekteyim yalnızlık zehrini
Mısra, mısra yanmakta yüreğim...

Savruluyor dört bir yana kelimeler
Şahlanıyor acılar içimde
Beklemek ateş ten gömlek adeta
Giyince çıkmıyor yakıyor alev alev

Donuyor beyninde anlık sevinçler
Hatıralar canlanıyor, hayalin gözlerimde
Yalnızlık şehrindeyim bu gece
Neşenin, sevinci kapıları kapanıyor yüzüme
Bana sadece beklemek kalıyor,
Döneceğini bilmeden beklemek
Sensizlikte ölmek belki de.

Ne vuslatlar umut edilirde yüreklerde
Dağlanır hasretlerle, umut yok olur gerçeklerde
Sensizlikte güllerde solar gönlümde
Bülbül figan eyler çare yoktur derdine
Olmaz baharları beklemek;

Yangınlar yakar, kanatır yaramı her seferinde
Umut etmek, vuslatı beklemek senli zamanı
Ve ben düşlerimle karanlıklarda
Yalnızlık şehrindeyim bu gece.
Sensizlikte ölmek belki de.