Yalnızlık Sarmalı. Şiiri - Hıdır Yallı

Bir yokluk ve yalnızlık sarmalındayım,
Güneş artık doğmuyor yüreğime,
Ay bakmıyor eskisi gibi yüzüme,
Tebessümü de eksildi yüzünden,
Yıldızlar göz kırpmıyor,
Işıltıları sessiz ve derince.
Yüreğim de eskisi gibi çarpmıyor nedense!
Solmuş her yanım, kokmuyor çiçeklerim.
Esmiyor artık rüzgar,
Kokunu bana getirmiyor.
Hüznüm artık sana değil,
Kokusunu esirgeyen çiçeklerime.
Hüznüm dağlara, taşlara ve yıldızlara….
Bulut muyum, yağmur muyum?
Aç mıyım, susuz muyum?
Yoksa bir sefil miyim?
Acılarım çiçeklerime,
En çokta siyah laleme,
Gönlümün solmak bilmez inci perisine.
Ben avare,
Ben olmuşum divane.
Pejmürdeyim sırça köşklerde.
Artık neyleyeyim sensiz geçen boş hayallerime…

Hıdır Yallı