Yalnızlık Sancısı Şiiri - İsmail Çiçek

İçimde tarifsiz bir sancının zamanı
Buz tutmuş bir aşkın çözülmezliğinde,
Yol alıyorum
Attığım her adımda
Caddeler sensiz
Sokaklar hep çıkmaz oluyor.
Bense,
Bir sokak köpeği yalnızlığında, üşüyorum.

Her durakta seni arıyor gözler
Ten sarılmaları, arıyor
Ben
Ayrılıktan önceki öpüşmeleri….

Gittiğim hiçbir şehir beni sensiz içine almıyor
Kapılarında kalıyorum aceze bir dilenci gibi.

Ve yine ben,
Sensizliğin ve betonun soğuk dokunuşu,
Yürekte dolanan, yalnızlık sancısıyla
Öylece bir başa kalıyorum,
Bu aşkın surlarla kaplı, geçilmez yollarında.