yalnızlık kuyusuna düştüm
şimdi tüm dünya gelse
çıkaramaz beni o kuyudan
bir ayağım bu dünyada
öteki ayağım yalnızlık çukurunda
ne kayıplar verdik aşkımız uğruna
ne yeminler ettik
fakat ettiğimiz yeminlerden
pek de emin değildik
büyüyünce geçer
deyip dururdu annem
bak büyüdüm
daha da ağırlaştı
yalnızlık sancılarım..
Kayıt Tarihi : 10.3.2011 13:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!