Yalnızlık sana savaşların mirasıdır

Dünyanın neresinde olursan
farkı yoktur
Gözlerinden nezaketi anlıyorum.

Parlayan her renkle
Yaradılışın gökkuşağının rengi tamamlanıyor.

Hangi dili konuşursan konuş
Küçük titreyen ayaklarında korkunu anlıyorum.

Atılan her kurşunla
Küçük kalbin titriyor
Her patlamada bebeklerinizden biri ölür
Renkli dilekleriniz
Renklerini kaybederler
Ve yalnızlık sana savaşların mirasıdır.

Affet beni, dünyadaki yalnız çocuk
sana ancak şiir yazabilirim
şunu da söylemeliyim
Kısa şiirlerimi kimse okumuyor...