Yalnızlık Sabahı Şiiri - Zennehar Yılmaz

Bir bahar bir yalnızlık sabahı, Solan güneşim her gecenin habercisi. Tutulmayan ay kalbimdeki sevgisizlik Yine sensiz yine sessiz bir yaşam Saçaklardan damlayan bir yağmur damlası, Düşse de toprağıma ıslatmaya yetmiyor. Kar yağsa da kara kışımda yinede, Bembeyaz örtmüyor bedenimi usul, usul Mevsimin ilk meyvesi olgunlaşsa da Tat vermiyor… Yine sensiz yine sessiz bir yaşam Kupkuru kalmış dilek ağacımın incecik dalları, Bir yel esip kıracakmış gibi ürkek narin Fırtınalar kopuyor rüzgâr esiyor Yağmurlar sel olup önüne katıp sürüklüyor, Korkmuyorum yinede sensizlikten, Sellere kapıldıkça sana varma umudu yeşeriyor. Korkmuyorum kapkara gecelerden, Çünkü ayım seninle yavaş, yavaş belirecek ufuktan, Bilakis mutluyum seninle yeniden doğuşla Umut yelkenlerini son rüzgâr darbesine kadar açmaktan Korkmuyorum ne kışımdan ne bahar nede yazlarımdan Yepyeni bir mevsim hayalini senle kurmakla Yağmur selleri hasreti özlemi önüne katıp yoğrulmaktan Yine sensiz yine sessiz bir yaşam düşüne daldım bu baharda... Yazan zenno 20.06.2009