Yalnızlık Saati
''Bir adamın yüzünde, bir kadının gözleri ağlıyorken ve kadının suskunluğuna batıyorken, adamın kirli sakalları...
Ayrılık rıhtıma çoktan yanaşmıştır.''
Sen ve ben...
Konuşamıyoruz
Dudaklarımız çöl çatlaklarıyla dolu
Kim kimi uğurluyor belli değil
Ayrılık, bütün çıplaklığıyla karşımızda
Senin gözlerin yangın
Benim gözlerim okyanus
Çarpışıyoruz son defa
Ve
İlk defa
Sakalların batmıyor yanaklarıma.
Gözlerimi görüyorum gözlerinde
Bir nehir gibi âsi
Suskun
Yalnız
Çocuksu gözlerimi
Ağlıyorsun...
Ama ağlayan benim yüreğim
Senin gözlerin değil onlar
Şimdi ne söylese kalbimiz dinlemeyeceğiz
Kulaklarımız kendi acılarımıza kilitli bir mahkum artık
Senin gidişin
Ve benim bu gidişi kabullenişim...
Boş ver!
Kader deyip geçelim.
Artık geleceğimizde biz yok
Yokluğumuz var.
Ve bu son sahnemiz, son defa sarılışımız...
Senin gözlerinde yüreğim ağlıyor
Ve benim garip suskunluğuma batıyor kirli sakalların
Sen buçuk
Ben yarım
Geçip gidiyoruz birbirimizden.
25/04/2005
Nurşen AlıcıerKayıt Tarihi : 6.7.2008 23:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
severek ayrılanlar hiç bir zaman ayrılmamışlardır.
sadece bedenler ayrılır.ruhlar mutlaka bir yerlerde buluşur.
rüyalarda, hayallerde, ne bileyim bir şarkının nakarat bölümünde.
güzel dizelerdi.
tebrikler.
TÜM YORUMLAR (2)