Yalnızlık Rüzgarı Şiiri - Zafer Çağlar

Esiyor enginlerden bir yalnızlık rüzgarı,
Teselli etmektense arttırıyor efkarı.
Dinse artık bu rüzgar hiç kahır çektirmese,
Yalnızlık deryasında hasret kaldım gülmeye.

Ne zaman diner bilmem esen bu acı rüzgar,
Hala mecnun gibiyim gezerim diyar diyar.
Ne yapsam değişmiyor, anlamsız sensiz günler;
Kalpler için işkence karşılıksız sevgiler.

Her gece ışıldıyor sıra sıra yıldızlar,
Sen olmayınca inan anlamsız gökteki ay.
Doğ dünyama yeniden son ver sensizliğime,
Derman ol varlığınla hasret kaldım sevgine.

Çok şey mi istiyorum geçen yıllardan sonra,
Gir kalbimden içeri, ne olur hiçbir şey sorma.
Bu belki de son şansım seni kazanmam için,
Haydi, ne bekliyorsun,hazır kalbimde yerin!