Yalnızlık Rıhtımında Vakitsizlik

Vakit yarın değil
Dün ve bugünü göstermiyor takvimler
Belki yarından sonrası yok
Gökler bir daha görünmeyecek gözüne
Şimdi yalnızca bunu görme vakti

Vakit yarın değil
Yalnızca zamanı göstermiyor takvimler
İyi bak
Hiç mi görmüyorsun aydınlığı
İşte orada gördüğün parlaklık
Her zaman içinde olan huzur
Şimdi huzura koşma vakti

Vakit yarın değil
Yalnızca kötü zamanı göstermiyor takvimler
İllaki kötü şeyler yapmazsın hayatta
Bazen görürsün iyi şeyleri
Sadece sana onu yapmak mantıklı gelir
Belki de bir seher vakti bir ses duyarsın
Bu sese yönelir bütün bedenin
Ortalıkta kimse yok sanırsın ama
Aslında gördüğün her yer mahşer
Gördüğün her kısımda binlerce yağmur damlası var
Gökten yağmur yağmasa da
Bir şeyler yapmak gerekir bazen
Belki de onu yaptığında alırsın ödülünü
Şimdi ödül alma vakti

Vakit yarın değil
Yalnızca gündüzü göstermiyor takvimler
Yani gündüzün yok sadece hayatında
Bir de gecesi var dersin birdenbire
Gündüzü görüyorsun da geceyi göremez misin?
Neden göremeyesin ki
Ya da neden sen kötü olasın illaki o vakitte
Biri sana kötü şeyler fısıldadı diye
Neden vazgeçesin iyi şeylerden
Şimdi duyduklarını görme vakti

Vakit yarın değil
Yarın diyip durmak neden
Sadece yarın mı var sanırsın
Yarın yaşayacaksan
Yaşadıkların nereye gitti
Tan ağarmak üzereyken mi görürsün hep gerçeği
Yalnızca bir şeyler sana hatırlatmalı mı?
Ya da yalnızlığın rıhtımında bir umut gemisi gelip demirleyecek mi?
Duyduklarının hepsi doğru
Duyduklarının hepsi gerçek
Duyamadığın da gerçek ve doğru bu vakitte
Çünkü hayatın tanımı sadece bu vakitle sınırlı kalır
Çünkü yalnızca şimdi yaşıyorsun
Şimdi ayağa kalkma vakti
Vakit yarın değil
Yarın diyip durmak neden
Ben diye tutturmak neden
Şimdi bunları görme vakti
Şimdi ha şimdi şimdi diyeceğim demelerini sonlandırma vakti…