Yalnızlık Rıhtımı Şiiri - Hanifi Kara

YALNIZLIK RIHTIMI

Hiç kimse dünyada, yalnız değildir
Sen varsın, ben varım; Rabbimiz vardır.
O öyle bir dosttur ki, ayrım gözetmez
Kendine inanan, herkese yârdır.

Dün ne ise bugün, aynıdır asır
Ne olur kimsede, arama kusur
Bâzısı hayâtı, tersinden okur
Yüzündeki beni, sanar ki urdur.

Kılıcı paslanmış, durur kınında
Negatif çoğalmış, onun kanında
Sanki hâlâ yaşar, ana karnında
Şu koskoca dünya, onlara dardır.

Gönlü hoş olursa, su gibi akar
İşi ters giderse, yorganı yakar
Baktığı her şeye, karamsar bakar
Basit engel bile, aşılmaz surdur.

Gel huzur arama; şöhrette, şanda!
Ne hikmetler gizli; zamanda, canda?
Yalnızlık bir kalbe, girdiği anda
Yağmur yağsa der ki; doludur, kardır…

07/04/’19
Hanifi KARA

KALİTELİ YALNIZLIK

Kaliteli yalnızlık, seviyesiz çokluktan
Bence daha iyidir, hedef şaşıran oktan…

07/04/’19
Hanifi KARA

YALNIZLIK

Yalnızlık gece başlar, diş ağrısına benzer
O’da Hakka mahsustur, beter’den daha beter…

07/04/’19
Hanifi KARA