Çocukla çocuk ol demiştin de,
Bir oyuna tutuşmuştu yüreğim,
Hani her şeye sırtını dönmüştüm!
İçimden bilmiyorum kaça kadar,
Sen saydım ve seni sayıkladım.
Hiç açmadım gözümü kapattım.
Benimle olduğunu hayal ettim,
Yalnızlık parkındaki o ağaçta,
Çocuk kaldı, öksüz kaldı yüreğim.
Kayıt Tarihi : 22.10.2014 09:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!