Yalnızlık Panoraması Şiiri - Nurşah Şenel

Sandıkladığım pelüş sevda nüksettiğinde
senin nüshası yitik kokunla yakmak isterim genzimi
seni koklamak değil
kokun olmak isterim
kokuna karışmak
sol yanımdaki çizentilerin can acıtışını
garipsemeden çıkarıp vestiyere asmak isterim
eve girdiğimde
çokça yeğni hissedişimi içimi
duvarlara karalamak isterim
eline geçirdiği kalemle elini yüzünü çizen
bir lokmacık çocuk gibi
isterim ki
sokağımdan geçişini beklemek
artık heyecan vermesin
ihtiyar eskici arabasının
benim dirhem dirhem hissettiklerimi
ve sıska bir şeyken şişmanlattığım aşkı
çekimsemeden çul çaput gibi dağıttığını
duymak istemem ama
isterim ki
benim isteyişimi bil seni
beni iste isterim kendimce
yalnızlık panoramasını çerçevesiz gözlüğümle
epeyce izledim
acımı çektim
sevgimce
bunu bil isterim
isterim ki sevgilim ol
sevgimce…