Noktasız, virgülsüz uzadı veda,
"Seviyorum"un savurduğu çağda.
Oynadığım yalnızlık oyununda,
İnsan düşmeye görsün cancağızım,
Hayat dayanılmaz görünür bayım.
Tekrar tekrar gördüğüm rüya gibi,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta