Yalnız 
Toprak üstünde 
Tekrarlanan mevsimlerin 
başa dönmesini izlerken 
bitmesini istemedim hayatımın.
Yalnızlık ne acı gerçektir ki ...
benim vücudumda her zaman kalıcı bir iz bıraktı
ve iz bırakmadığı hiçbir yer kalmadı
Unutuyorum unutuyorum yalnız olmadığım zamanları
Keşke diyorum keşke 
Ve sadece keşkelerle kalıyor kelimelerim
Keşkenin faydasının olmadığını bildiğim ve konuşmamın kelimelere dökmemin acı gerçeği oldu keşke kelimesinin , bu kadar ağır ve yaralayıcı olduğunu bilmemeyi isterdim
 isterdim ki bende beynimde yalnız kalmamayı 
isterdim ki milyonlarca hücrenin içerisinde yalnız hissetmemeyi
Bana eşlik etmesini istediğim birçok şey var bunlardan birisi , sen
sen dediğim kişiyi bilmediğim , sen
ve yaralı bir meyvenin insana zarar vereceğine inanan ve inanmayan insanların bir arada yaşaması
Gerçekten de emsalini gördüğüm şehirlinin köylü ile aynı toprakları paylaşmaması
Sadece zannetmesi
Paylaştığı şeylerin tek olduğunu 
fakat hiçbir zaman bunu beyninde idrak edememesi
Gökyüzüne bakarak susan
toprağa bakarak susam olmanın özlemliğini yaşamaktır yalnız kalmak ,birileri için 
Birileri için aşık olmamak 
Birileri için sevilmemektir 
Birileri kendinde ,
Birileri herkes de görür , 
Yalnızlığının suçunu...
Kayıt Tarihi : 15.2.2021 01:28:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!