Yalnızlığımın ormanında;
Yabani sessizlik çimenleri üzerinde, çıplak ayak yürürken...
Teni yanık toprak, pembe topuklarımı yakıyor.
Ellerime aşk dikenleri batıyor,
Gözlerimden sensizliğin hüzünleri, yaprak yaprak dökülüyor...
Ceylan ürkekliğinde çarpan kalbim, kaderin ağına düşmüşken!
Kanadı kırık umudumun, döne döne hızla düşüşü ; karanlığa...
8.9.04
Sırma MersinKayıt Tarihi : 8.9.2004 13:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Harika dizeler canım ama umudunun kanadını iyileştirecek ve sen düşerken tutabilecek biri mutlaka vardır ve gelip seni bulacaktır unutma.....Sevgiler..:)
***************************************
Döne döne hizla düsüsü; karanliga
günesli gündüzlere gebe karanlik gecelerim
gelmiyor sabahlar, dinmiyor dogum sancilarim
düsük mü yapiyorum, bilmiyorum
Meryem masumlugunda babasiz ask mi doguruyorum!.....
Taslanacak biliyorum aska gebe yüregim
belki de carmiha gerilecek dogmadan bebegim
...........
bunlari cagristirdi bu guzel siriniz bana.. Yurekten kutluyorum sizi
yeni bir umut filiz vermeli gönlünde..
yeni bir başlangıca merhaba demek için / onun da sonunda kanadının kırılacağını bilsen bile..
sevgi ve saygıyla
TÜM YORUMLAR (3)