Yalnızlık Orkestrası Şiiri - Gizem Özağaç

Yalnızlık orkestrası çalıyor yine
En mahur bestesini
Uykusuz geceleri anlatıyor
Bir sonraki güne dair hiçbir umut taşımayan
Göz kapakları ağırlaşmış
Gözyaşları ardalanıyor
Hissizlik hissi iniyor gökkubbenin mihrabından
Kaideler istisnalara yeniliyor
Uzadıkça uzuyor geceler
Karanlık inliyor yalnız yorganının altında
Üşümüş, bitap düşmüş
Yarınlar kurak.
Bir plak dönüyor
Hep aynı şarkıya çıkıyor kapılar
Yalnızlık orkestrası yine iş başında!
Çalıyor kapıları bir bir
Bir keman teli arasına sıkışıp kalmış hayat.
Teselli edilemez efkarlı geceler,
Yalnızlığı heceliyor.
Uykusuzluğu haykırıyor acımasız zaman.
Ağaçlara asılıp kalmış düşler
Sonbahar akşamı savruluyor.
Fonda müzik...
Yalnızlık orkestrası çalıyor yine