Uzaktakiler yaralamisti zaten, aglatmisti, acitmisti,
degerini bilmemisti, ortada birakmisti, birde üstüne en yakinindakiler sahip cikmadi, herkez kendi derdine takildi, onu takmadi unuttu gitti.
O ortada kaldi, nereye gidecegini, kime sirtini dayiyacagini bilemedi, ortada kaldi o, ayakta kaldi.
Yüzünde hüzünlü bakislar, yanaklarda kuruyup kalan,
kimsenin silmeye yanasmadigi yaslar..
Önünde bir gelecek vardi ama artik arkasinda agir bir gecmis tasiyordu, boynu bükülmüstü, önünü göremiyordu.
Cok aglamisti, gülmek güc geliyordu,
herkez kendi basinin caresne bakmisti,
yalnizlik onu bekliyordu..
(05.03.2011)
Kayıt Tarihi : 13.7.2011 13:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!