Yalnızlık Ömür Boyu Şiiri - Hoyrat Özdemir

Biliyor musun?
Geçen gün yine uyumadım gece yarılarına kadar
Yoruldum ertesi gün perişan oldum
Hastalandım inadına ilaç içmedim yine
Anlatacak kimsem olmadı ama
Sakarlıklarım oldu
Etrafımdakileri güldürdüm her zamanki gibi
Bu aralar yine bir ufaklık aşık oldu bana
Onların gözünde fethedilmez bir kaleyim galiba
Şarkılar söyledim bağıra bağıra yine sensiz
Evde yalnızken gitarımı aldım elime
Artık çalmak gelmiyor içimden sen dinlemezken
Öğütler verdim insanlara neşelendirdim
Hayatı takmazmış gibi gülümsedim herkese
Gülümsedim inadına
Kaşımın altından kimseciklere bakamadım yine
Sanki yüreğim senin avuçlarındaymış gibi
Sanki hayatımda hala sen varmış gibi
Seni kaybedeli uzun zaman olsa da belkide aptalın biriyim
Beni bir dakika olsun aklından geçirmediğini
Benimle ilgili hiçbir hayali olmamış sana
Hala inadına ihanet edememek aptallık değilde ne
Ama hiçbirinin önemi yok
Lüzumsuz ayrıntı hepsi
Yaşanmışlıklar kumsalında bir kum tanesi
Sahip çıkıyorum bıraktığın yalnızlık mirasına
Kendime en uygun lakabı seçmişim ben
Senin sevmediğin gibi kimse sevmesin bu kimsesizi
Sen bir kez vazgeçti mi mutluluk da senden vazgeçiyor
Galiba.. Dediğim gibi
Senden öncede yalnızdım
Şimdi yine yalnızım
Yalnızlığıma yalnızlık katmaktan öteye geçmedin
İçimde bıraktığın boşluğun içinde
Hala düşmekteyim
Çaresizim...