Yalnızlık Ölüm Kuşudur

1
Yontulmuş
kireç taşları gibi soluyan kartalların
kanatlarından indirdiği yeryüzüne
yalnızlık,
darağacının kirlenmiş yüzüdür
dalga dalga denizleri
tutsan köpüklerinden
kayalıklardan ellern kirlenir
gecenin bir kıyısında coğrafya uyanık
atlas yırtılır
suların akıp gider Mezopotamya’dan.

Çocukluk ateşinin kirinden kalan
yalnızlık ölüm kuşudur.

2
Borsada çürümüş gemilerin
uğradıkları limanların yeni adresleri
dilimli portakal ve hardali suyu
sabah kahvaltısı ve banka hesapları
tahvillerin kaç paralık ekranda
toprakların tuzunu delirten kim,
kim doların kıyılarını ölçüp biçen
sen yine de ırmakların
suyuna batıracaksın parmaklarını
uçsuz bucaksız
bir ormanın kıyısında kalsan bile
yapraklarından ince yeşil
bir yol bulacaksın
özgürlüğü akıtmak için kendine.

Yalnızlık ölüm kuşudur.

3.
Martılar konar kentin ıslak yüzüne
sesine inen çifte kumrular uyanır
süryani boylarında seni soran yalnızlık
yeraltı suları saçlarından yürüyecek
otların içinde adamotu
incelikten allanmış gelincik yaprağına
terini döken şahmerdan kuyusu dilinde acıya çalan debremin rengi
yüzünün bir yanı aynalara bakan yalnızlık
yalnızlık
kollarında eriyen sonsuz ölüm korkusu.

Yalnızlık ölüm kuşudur.

4
Yel yavrusu dağıtırken
dört ucundan yasemin kokusunu
içinde ben vardım dağların ve nehirlerin
ay büyüten gül kökünde dallarından
acının kirli yüzünde büyüdü dişlerim
uykularım bulanık resimli siyah beyaz
korkulu pazar günlerim bulutsuz
iliğine giden bir yol vardı
çöz kendi denklemini
suyun içinde beklerken yalnızlık.

Yalnızlık ölüm kuşudur.

5
Yüreğinin içinde bekler seni yalnızlık
aslan yelesine çarpan rüzgarın
gürültüsüne kapatmış kendini
çürümüş yüreğine benzer yalnızlık

Yalnızlık ölüm kuşudur.