Öğretmenim yalnızlık oldu,
Odam mektebim,
Kitaplar rehberim,
Aklım Hûda'da mabedim..
Kalemim lisanım oldu,
Kalbim hiçliğe tutuldu,
Yorgunluğum yollara reva oldu,
Dokunduğum her kâğıt kurudu..
Düşleri bir kutuya esir ettim,
Düşledim gerçek olur belki,
Kendimi sırlara esir ettim,
Çok anlattım da kaybettim..
Suskunluk cevaplara gebeymiş,
Gebe kaldı sustuğum kelimelerim,
Dilimi dişlerim ardına gömdüm,
Hür olmaz artık kelimelerim..
Kayıt Tarihi : 27.2.2021 17:49:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Afşin Dualı](https://www.antoloji.com/i/siir/2021/02/27/yalnizlik-ogretmenim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!