Bir adım atarsın;
üşür ellerin,
kurur dudakların,
dökülür önüne o sonbahar.
Aylardan Kasımdır,
günlerden o bitkin cumartesi,
yıldızlar küsmüştür geceye,
ve o şarkıyı söyler yapraklar.
Bunlar yetmiyormuşçasına,
esen o deli rüzgar getirir onu.
soluk soluğa kalırsın,
gözlerinde tutamazsın yaşları,
bir sessizlik sarar bedenini,
sonra artan yalnızlık.
Delicesine koşarak dışarı atarsın kendini,
yağmur vurur yüzüne,
güneş çekmiştir perdelerini,
ve herkes giderken senden,
düşersin o kaçtığın kaldırımlara,
ellerin yara bere içinde,
haykrırsın bir çocuk gibi.
Şimdi yalnızlık nedir bilir misin? ..
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta