Bir adım atarsın;
üşür ellerin,
kurur dudakların,
dökülür önüne o sonbahar.
Aylardan Kasımdır,
günlerden o bitkin cumartesi,
yıldızlar küsmüştür geceye,
ve o şarkıyı söyler yapraklar.
Bunlar yetmiyormuşçasına,
esen o deli rüzgar getirir onu.
soluk soluğa kalırsın,
gözlerinde tutamazsın yaşları,
bir sessizlik sarar bedenini,
sonra artan yalnızlık.
Delicesine koşarak dışarı atarsın kendini,
yağmur vurur yüzüne,
güneş çekmiştir perdelerini,
ve herkes giderken senden,
düşersin o kaçtığın kaldırımlara,
ellerin yara bere içinde,
haykrırsın bir çocuk gibi.
Şimdi yalnızlık nedir bilir misin? ..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta