Yalnızlık nedir? Şiiri - Durmuş Ali Yılmaz

Yalnızlık nedir?
Diye sordu çocuk...
Gülümsedi kadın...
Memeden kestiğimde seni...
İçimde doğan boşluk gibidir...
Dedi kadın...

Kokundan uzak kaldığım an gibi mi?
Dedi çocuk...

Ses sağnağında,
Yüreğine tek bir tınının değmemesi gibi,
Düşsüz uyku gibi,
Renksiz düş gibi,
Çocuksuz ana kucağı gibi
Dedi kadın...

Yalnızlık nedir?
Diye yeniden sordu çocuk.

Aşksız bahar gibi,
Kokmayan çiçek gibi,
Arı konmayan renk gibi...
Dedi kadın...

Hüzünlendi çocuk,
Gamzelerine iki büyük çaresizlik doldurarak...

Yalnızlık...
Yavrusunun gözlerindeki çaresizlik gibidir...
Dedi kadın.

Ağlatacak kadar güçlü müdür?
Dedi çocuk...

Sarıldı kadın çocuğa...
Sana akan bu sevdam kadar keskindir...
Gülümsemene büyüttüğüm umudum kadar güçlü...
Dedi kadın...

Acıtır mı insanın canını?
Dedi çocuk...

Seni kaybetmenin korkusu kadar acı,
Senin gözyaşlarının ateşinden daha yakıcı...
Dedi kadın...

Hiç bitmez mi yalnızlığın?
Dedi çocuk...

O’nun gibi bakmayan,
O’nun gibi gülümsemeyenler geldi aklına...
O’nun sarmalarındaki sıcaklığı,
Yaşatamayanları düşündü.

Büyük aşklar,
Büyük yalnızlıklar doğurur...
Dedi kadın...

Sarıldı çocuğuna...
Umuda sarılır gibi...
Yalnızlığını yıllara gömer gibi...
Sarıldı sevdasının en güzel meyvesine…

Durmuş Ali YILMAZ