Yalnızlık Mikrobu Şiiri - Baykal Kaanalp

Kirli bir havlu
Islak bir mekan
Bir de cızırtılı
Bir kedi bekliyor
Olacak
Eve döndüğümde

Yalnızlık mikrobunu
Bulalı uzun zaman
Olmuştu
Panzehirsiz yaşadığıma
Bakılırsa
Herhalde memnunum

Kederli ve dokunaklı
Değil adımlarım
Geri geri götürmezde
Geldiğim nokta
Önemsiz
Yalın,sade,gösterişsiz

Yalnızlık mikrobuyla
Baş edebilirim
Ayaklarım kokmaz çünkü
Kendimi bildim bileli
Hileli saatlerden
Uzak dururum

Kedim ağlamaz
Ardımdan
Hem ben ona
Kızgınım
Tavşanımı ikiye böldü
Papağanım kahrından öldü

Yalnızlık mikrobuyla
Baş edebilirim
Yıllar önce
Toprağa sürmüştüm
Ellerimi
Toprak en iyi panzehir
Her şeye rağmen