Yalnızlık mı? Şiiri - Talha Maras

Yalnızlık türküsünü çalıyor beynim,
Yalnızlığı yazıyor kalemim.
Bir tek dileğim, var isteğim,
Ölünce cenneti-alaya gideyim.

Tek başında ümmetti elbette İbrahim,
Dinlemedi; hükümdarmış, babasıymış zalim.
Çünkü tek değildi, vardı vahiy,
Hem Dost, hem Kimse, hem Veli olandan.

Şimdi biz yalnızlığı edinmişiz dert,
Hayır, doğru değil, hem kalbimiz sert,
Sertliği demirden kömürden taştan yüce,
Zannımız mağlup, ne hacet başka söze?

Zannımız yalnızlığı marifet bildi,
Hem varken, cihat, hizmet, ibadet.
Tek başına değilsin, bunu şiar et;
Kimsen O ki, kendine Vedud'u sıfat edinmiş...