Yalnızlık mı? Şiiri - Uğur Boztekin

Yürüdüm bu gece yine yalnızlığımın üzerine
Ansızın güller döküldü sokağımdan,
Ne kaldı sanırsın şimdi ellerimde
Bir kuru gülmü yoksa bir taze tomurcuk mu açar bağrımdan
Ufka çakılı gözler, zehrimtutuşur ellerimde
Ve yine bir uçurum misali sözler dökülür dudağımdan.

Yaşam pişmanlık, sevgiye aç yürekler
Dirhem dirhem tükenir bir yeni çağ umudu
Toprağa çakılırsın birden, arkandan sallanmaz eller
Küsmüş kuru ayaza, seyredersin kara bulutu.
Zindanlara terkedilirsin toz gibi, çare etmez sitemler
Islanırsın, ağlarsın belki, içine gömülüp çığlığın kaybedersin yolunu.

Nefesin daralır, kapanıp kapılar üstüne gelir duvarlar,
Kesersin kelimeleri,kırparsın hayatın köşesini bucağını
Kar yağar saçlarına, kan çekilir bedenden yüreğin yanar
Sessizce çekilirsin köşene, kapatırsın kapılarını
Yaşarsın tekrar tekrar mazideki acılarını
Bir köpek dayanır düşüncelerine, fısıldayarak sorar;
Yaşamak mı bu sence, neyin sahibisin yalnızlık mı?