YALNIZLIK MEZUNU
Yıllardır peşimi bırakmayan, bana benden daha sadık olan yalnızlığımlayım yine. Kendimi ondan sıyırmak istedikçe bir misli daha yapışıyor sanki yakama. Zaman zaman ‘biraz yalnız kalmak istiyorum’ diyen insanlara hep gıpta ile bakmışımdır. Hani neredeyse, al ben sana vereyim, benim hayatım yalnızlık diyesim geliyordu onlara.
Çoğu kez hayal kuruyorum yalnızlığıma inat. Kalabalık bir evde, kalabalık bir toplumda düşlüyorum kendimi. Ama bitip tükenmeyen kalabalık olsun istiyorum, geçici olmayan. Bu hayalin içinde ne olursa olsun ama kurtarsın istiyorum beni bu dar boğazdan. Sonra hayal de yeterli olmuyor. Dedim ya hayal işte; hayalimde yaşadığım hayalin ötesine geçemedi.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta